ESKİ DOSTUMUZ AT
At, hayvanlar içinde, insanların en eski dostudur. Yeryüzünün hemen her yerinde yaşar. Genel olarak ikiye ayrılırlar:
1) Sıcakkanlı atlar (Doğu atları);
2) Soğukkanlı atlar (Batı atları).
Arap atları, İngiliz atları sıcakkanlı atlardandır. Atın erkeğine aygır, dişisine kısrak, yeni doğmuş yavrusuna kulun, büyümüş yavrusuna da tay denir. Ata rengini veren tüylere atın donu denir. Yağız, al, doru, kula, kır, boz gibi türlü at donları vardır.
At özenli bakım isteyen bir hayvandır. Genellikle, üçüncü yaşının sonunda ergin hale gelir. îtimi sıcakkanlı atlarda, erginlik daha erken olur. Kısraklar genellikle 3 yaşında aygıra gösterilirler. Erkek atlar da üç yaşından 20-25 yaşına kadar aygırlık yapabilirler. Damızlıklarda bu süre daha kısadır. Atın ortalama ömrü 20-25 yıldır. Ancak, 50 yaşına kadar yaşayabilen atlara da rastlanmıştır.
Kısraklarda gebelik 11 ay kadar sürer. İlk aylarda kısrak her zamanki kadar çalışabilirse de, gebeliğin sonuna doğru işi azaltmak gerekir. Kısrağın doğurması 10-15 dakika kadar sürer. Çoğu kez yalnız bir yavru dünyaya getirir. Doğan yavru ananın yalamasına bırakılır. Biriki saat sonra, yavru ayağa kalkar, anasından süt emmeye başlar. Yavru altı ay kadar anasının yanında bırakılır. Bu sürenin sonunda tay sütten kesilir, anasının yanından alınır. Yalnız, bunu alıştıra alıştıra yapmalı, hayvanı başka tayların yanma koymalıdır. Bundan sonra, tay göreceği işe göre yetiştirilir; başlık geçirmeye, eyer vurmaya, nal çakmaya alıştırılır. Tırnak bakımı, birinci, ya da ikinci ayın sonlarında başlamalıdır.
Genellikle at ancak üçüncü yaşından sonra arabaya koşulmalı, üzerine binilmelidir. İlk yıllarda ata ağır iş yüklememeye dikkat etmelidir. Çünkü, bu, attan ileride alınacak verimi etkileyebilir.
